Pretilost kod labrador retrivera (ADI)

54.90 € s PDV-om

Kratica: ADI
Gen: POMC
Mutacija: Delecija
Nasljeđivanje: Autosomalno recesivno
Pasmine: Labrador retriever

ID Životinje *

Ime ili jedinstvena identifikacija životinje,broj mikročipa, broj tetovaže

SKU: CD168 Kategorija: Oznaka:

Opis proizvoda

Pretilost kod labrador retrivera (ADI)

Pretilost kod labrador retrivera, zdravstveno stanje također znano i kao adipoznost, je definirana kao prekomjerna akumulacija adipoznog tkiva, ili masti u tijelu. Općenito, pretilost je najčešći prehrambeni poremećaj kod kućnih ljubimaca. Pretpostavlja se da je učestalost pretilosti kod pasa u razvijenim zemljama između 34% i 59%. Pretilost je uobičajeno uzrokovana prekomjernim unosom hrane ili nedostatnom tjelesnom aktivnošću.  Pojedinac može imati i predispozicije za razvoj pretilosti, koje se zasnivaju na različitim faktorima, uključujući genetiku, količinu fizičke aktivnosti, i energetskoj vrijednosti prehrane. Genetski utjecaj na razvoj pretilosti je istražen kod pasa i mačaka. Još jedan važan rizični faktor uključuje kastraciju, kao i spol. Od svih pregledanih pasmina, utvrđeno je da labrador retriveri imaju najučestalije dokumentirane slučajeve pretilosti, te pokazuju veću motivaciju za hranom od ostalih pasmina.

Karakteristike i simptomi

Pretilost kod labrador retrievera, kao i kod ljudi i mačaka, ima razorni učinak na zdravlje i dugovječnosti. Pretilost kod labrador retrievera može uzrokovati ortopedske poremećaje, degenerativnu mijelopatiju, nepravilnosti u profilu cirkulirajućih lipida, kardiorespiratorne, urinarne i reproduktivne poremećaje, neoplazije (tumori), dermatološke bolesti i komplikacije prilikom primanja anestezije.

Genetika

Delecija u pro-opiomelanokortin genu (POMC) je povezana s razvojem pretilosti kod labrador retrivera. Mutacija uzrokuje nepravilnosti u sintezi β-MSH  (melanocit-stimulirajući hormon) and β-endorfin, te posljedično uzrokuje i porast u tjelesnoj težini, adipoznosti i motivaciji za hranom. β-MSH i β-endorfin igraju poznatu ulogu u regulaciji apetita, osjećaju sitosti i energetskoj ravnoteži.

Frekvencija alela od 12% je utvrđena u populaciji labrador retrivera. Populacija je brojala 383 testirana pasa, od čega su 20% pasa bili heterozigoti, i 2% homozigoti. Neobična obzervacija je uoćena kod labrador retrivera koji su korišteni kao terapijski psi, gdje je zabilježena frekvencija alela brojila iznad 45%.

Reference:

German, A. J. (2006) The Growing Problem of Obesity in Dogs and Cats. J. Nutr.  136, 7 1940S-1946S

Raffan, E., Dennis, R. J., O’Donovan, C. J., Becker, J. M., Scott, R. A., Smith, S. P., O’Rahilly, S. (2016). A Deletion in the Canine POMC Gene Is Associated with Weight and Appetite in Obesity-Prone Labrador Retriever Dogs. Cell Metabolism23(5), 893–900. http://doi.org/10.1016/j.cmet.2016.04.012